Binnen het boeddhisme is er geen overkoepelende leider, zoals de paus dat bijvoorbeeld wel is voor het katholicisme. Als er al zoiets zou zijn als een leider binnen het boeddhisme, dan zou je de monniken op die manier kunnen beschouwen. Maar zij zijn dan eerder leiders van een bepaalde traditie binnen het boeddhisme, zoals bijvoorbeeld de Dalai Lama gezien wordt als de spiritueel leider van het Tibetaans boeddhisme.
Als je geen monnik of non bent, dan ben je een ‘leek’. Het woord ‘leek’ heeft binnen het boeddhisme een andere connotatie dan dat wij westerlingen er doorgaans aan geven. Voor ons is een leek doorgaans een beginner, een amateur op een bepaald interesse- of vakgebied. In de boeddhistische leer is een leek iemand die wel boeddhist is, maar geen monnik of non. Hij of zij leeft dus niet in een Sangha (gemeenschap van monniken of nonnen).
Mijn eigen ervaring
In onze Nederlandse samenleving is het overgrote deel van de mensen van huis uit christelijk opgevoed. Een minderheid is humanist of atheïst, en sommigen noemen zich boeddhist. Vooral voor de mensen die zich boeddhist noemen is dat iets wat in het latere leven is ontstaan, bijvoorbeeld doordat men ermee in aanraking komt of omdat men niets ziet in het geloof dat door de ouders is overgedragen en toch op zoek is naar ‘iets’.
Dit geldt zeker voor mij. Ik ben gematigd katholiek opgevoed, en ging in mijn jonge tienerjaren elke zondagochtend met mijn ouders, broer en zus naar de kerk. Maar ik kon weinig met wat ik daar hoorde. Daarom ben ik me toen ik ouder werd (rond mijn 30ste levensjaar) gaan verdiepen in andere religies. Ik had namelijk wel een sterke behoefte aan ‘iets’. Wat dat ‘iets’ was moest ik voor mezelf zien uit te vinden. Via een spirituele weg die na het katholicisme verderging naar New Age, ben ik uiteindelijk terechtgekomen bij het boeddhisme.
Ik krijg hulp bij het ritueel: de man in het zwart reikt mij een kelk met bloemen aan die ik aan de monniken moet overhandigen.
Dat begon met het lezen van boeken en mondde in 2007 uit in een meditatiecursus. Tijdens deze cursus werd mijn behoefte om me echt tot het boeddhisme te bekeren met de dag groter. Ik sprak erover met de cursusleider, die me verwees naar de Wat Buddhavihara tempel, toen in Landsmeer, nu in Purmerend.
Daar heb ik op 30 mei 2010 tijdens de Vesakha Puja viering ‘toevlucht genomen’; waardoor ik officieel als boeddhist word erkend. Vesakha is de belangrijkste feestdag in het Theravada boeddhisme. Tijdens deze dag wordt de geboorte, verlichting en het sterven van de Boeddha herdacht. Een hele bijzondere dag voor de toevlucht. Deze toevlucht bestaat uit een kort ritueel dat je uitvoert ten overstaan van een boeddhistische monnik. Vanaf die dag is het boeddhisme steeds meer een belangrijke leidraad in mijn leven geworden.
Recente reacties